سالمندان (افراد 60 سال به بالا) به دلیل کاهش سیستم دفاعی بدنشان در مقابل باکتری و ویروس ها آسیب‌پذیرتر از سایر افراد هستند، در نتیجه محدودیت‌های رفت و آمدی بمنظور جلوگیری از شیوع ویروس کرونا سبب کاهش تحرک سالمندان شده است. از آنجایی که توانایی سفر کردن و دسترسی به امکانات لازمه افزایش کیفیت زندگی سالمندان است، بنابراین وجود یک سیستم حملی و نقل تاب آور و فراهم کردن شرایط استفاده از طریقه های حمل و نقلی جایگزین به‌منظور کاهش اثرات محدودیتهای رفت و آمدی بدلیل شیوع ویروس کرونا بر کیفیت زندگی ایشان ضروری است. سوال این پژوهش، بررسی اثر شیوع کرونا بر طریقه سفر سالمندان و نیازهای جدید حمل و نقلی آنان است.

در این پژوهش با مصاحبه با 480 سالمند در مناطق مختلف شهر اصفهان، تغییرات الگوی سفرهای آنها وتغییر اهداف و وسایل سفر در ایام شیوع کرونا نسبت به قبل از ایام کرونا مورد پرسش قرار گرفته است. نتایج اولیه این مصاحبه استخراج شده است و در مراحل بعدی پژوهش مدل سازی انتخاب وسیله انجام می شود و راهکارها و سیاست های مورد نیاز برای تامین امکانات حمل و نقل سالمندان در ایام کرونا پیشنهاد می گردد.